ကရင့္႐ုိးရာ လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္

22.8.2013

ကရင့္႐ိုးရာ လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္ဓေလ့အေၾကာင္းကို ေဖၚျပရလွ်င္ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္း ကို ဦးစြာ ေလ့လာ တင္ျပရမည္ျဖစ္၍ အေထာက္အထား အခ်က္အလက္မ်ား ရရွိရန္ ခက္ခဲျခင္း၊ရွားပါးျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ယခု တင္ျပခ်က္မွာ ျပည့္စံု လံုေလာက္မႈ မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္က ေလ့လာမွတ္သားထား ခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး စုေဆာင္း၍ ေကာက္ႏႈတ္ ေရးသားတင္ျပအပ္ပါသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ (ဘီစီ-၇၃၉)မွ အစျပဳ၍ တိဗက္ကုန္းေျမျမင့္မွ ဆင္းသက္လာၿပီး (ဖူးထိုမဲပါ) အမ ည္ ရွိေသာ ကရင္ေခါင္း ေဆာင္ႀကီးက တ႐ုတ္ျပည္ရွိ (ယန္စီက်န္)ျမစ္ဖ်ားအတိုင္း အုပ္စုလိုက္ လိုက္ပါလာ ၍ ေျမာက္အရပ္မွ ေတာင္အရပ္သို႔ ေရၾကည္ ရာ ျမက္ႏုရာ ဆင္းသက္လာၾကသည္ဟု သုေတသန ပညာ ရွင္မ်ားက လက္ခံယံုၾကည္ၾကပါသည္။

လက္ခ်ည္ပြဲ ျဖစ္ေပၚလာပံုကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး (ဖူးထိုမဲပါ)ႏွင့္အတူ လိုက္ ပါလာစဥ္ ၀ါေခါင္လအတြင္း မိုးမ်ားျပင္းထန္စြာ ရြာသြန္းျခင္း၊ သဲေခ်ာင္းမ်ား ျပင္းထန္စြာ စီးဆင္းျခင္း၊ ေတာင္ၿပိဳ က်ျခင္း အစရွိသည့္ သဘာ၀ ရာသီဥတုေဘးဒဏ္မ်ားကို ျပင္းထန္စြာ ႀကံဳေတြ႔ ရ၍ဖ်ားနာျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္း မ်ား ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရပါသည္။ ထို႔အျပင္ အျခားအုပ္စုမ်ား၏ လာေရာက္တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း ႀကံဳေတြ႔ ခဲ့ၾကရပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး (ဖူးထိုမဲပါ)သည္ ကိုယ္ကာယဗလႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး သတၱိရွိျခင္း၊ သိကၡာ သ မာဓိႏွင့္ ျပည့္စံု ျခင္း၊ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္၍ သစၥာရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္၍ ေနာက္ လိုက္ ငယ္သားမ်ားက သူ႔ကို ယံုၾကည္ အားကိုးၾကပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ (ဖူးထိုမဲပါ)သည္ ၇ရက္ေန႔ သားသမီးမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ (၇)ရက္ (၇)နံ႔ (၇)မ်ဳိးပါေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ အဓိဌာန္ ျပဳခဲ့ပါသည္။ မိမိ၏ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား သဘာ၀ေဘးဒဏ္မွ ကင္းေ၀းရန္ႏွင့္ တ ဦးႏွင့္တဦး လြယ္ကူစြာ မွတ္မိေစႏိုင္ရန္အ တြက္ လက္ေကာက္၀တ္တြင္ ခ်ည္ျဖဴျဖင့္ ဖြဲ႔ထံုးျခင္းကို ၀ါေခါင္ လတြင္ အစျပဳခဲ့ရာမွ ၀ါေခါင္လ ကရင္လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္ စတင္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါသည္။

လက္ခ်ည္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ ပစၥည္း(၇)မ်ဳိးႏွင့္ ယံုၾကည္ျခင္း အဓိပၸါယ္ ပစၥည္း(၇)မ်ဳိးမွာ
၁။ ခ်ည္ျဖဴ
၂။ ေရ
၃။ ထမင္းဆုပ္
၄။ ႀကံ
၅။ ငွက္ေပ်ာသီး
၆။ ပန္း
၇။ ေကာက္ညႇင္းထုပ္ ျဖစ္ပါသည္။

(၁) ခ်ည္ျဖဴ။ ။ အျဖဴေရာင္ခ်ည္သည္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းျခင္း၊ မိမိလက္ေကာက္၀တ္တြင္လည္းေကာင္း ခ်ည္ျဖဴရွိေနျခင္းျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ အျပည့္အ၀ရွိျခင္း၊ သူ႔အဖြဲ႔ ကိုယ့္အဖြဲ႔၊ သူ႔လူကိုယ့္လူ၊ ရန္သူကို ခြဲျခားစြာ သိႏိုင္ျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္ သည္။
(၂) ေရ ။ ။ ေရသည္ ေအးျမၾကည္လင္ျခင္း၊ သက္ရွိသက္မဲ့မ်ားအားလံုး မွီ၀ဲႏိုင္ျခင္း၊ ေသာက္သံုးႏိုင္ျခင္း၊ ရွင္သန္ျခင္း၊ စိမ္း လန္းစိုေျပျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္သည္။
(၃) ပန္း ။ ။ လွပတင့္တယ္ျခင္းႏွင့္ ေမႊးႀကိဳင္လန္းဆန္းေစျခင္း အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ပါသည္။
(၄) ႀကံ ။ ။ ႀကံပင္၏ အဆစ္အျမစ္တိုင္းတြင္ အတက္အလက္မ်ား ေပါက္ဖြားရွင္သန္္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိ၏အမ်ဳိးအႏြယ္ အစဥ္အ ဆက္မ်ား ဆက္လက္ရွင္သန္ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။
(၅) ငွက္ေပ်ာသီး ။ ။ ငွက္ေပ်ာ္သီးသည္ ပင္ကိုယ္ အနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊ အဖူးတစ္ခုတည္းမွ အသီးအပြင့္မ်ား အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ေပါက္ဖြားလာျခင္း၊ အစုလိုက္ အခိုင္လိုက္ ေပါင္းစည္းထြက္ေပၚလာျခင္း အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ပါသည္။
(၆) ထမင္းဆုပ္ ။ ။ ထမင္းဆုပ္ကဲ့သို႔ စုစည္း၊ စည္းလံုးညီညာမႈရွိျခင္း၊ အာဟာရ၊ အသက္ရွင္သန္ေစျခင္း အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ ပါသည္။
(၇) ေကာက္ညႇင္းထုပ္ ။ ။ ေကာက္ညႇင္းကို ၀ါးရြက္ျဖင့္ သံုးေဒါင့္ခ်ဳိး၍ ထုပ္ရေသာေၾကာင့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ အခ်ဳိးအစားရွိ ျခင္း၊ ေကာက္ညႇင္း၏ ေစးကပ္ေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ တေပါင္းတစည္း စုစည္း၍ မကြဲမကြာ၊ အတူတကြရွိျခင္း အဓိပၸါယ္ေဆာင္ပါ သည္။

လက္ခ်ည္ပြဲ က်င္းပပံုအမ်ဳိးမ်ဳိးမ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ က်င္းပပံုအမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ မိသားစုအလိုက္၊ ေက်းရြာ အ လိုက္၊ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္၊ အသင္းအဖြဲ႔အလိုက္ ၀ါေခါင္ လျပည့္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္က်င္းပၾကပါသည္။ ထို႔အျပင္ မိသားစုအတြင္း ဖ်ားနာျခင္း ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ မဂၤလာေဆာင္ျခင္းတြင္လည္း အထူးျပဳလုပ္ၾကပါသည္။

ယံုၾကည္မႈေရွးထံုးတမ္းစဥ္လာအရ လက္ခ်ည္ေပးမည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ သီလသမာဓိရွိျခင္း၊ ႐ိုးသားတည္       ၾ  ကည္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံု ေသာသူ ျဖစ္ရသည္။ အထူးသျဖင့္ သက္ႀကီးရြယ္အို အဖိုးအ ဖြားႏွင့္ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္ အႀကီးအကဲ လူႀကီးမ်ားက ဦးေဆာင္ ခ်ည္ငင္ေပးၾကသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးသည္ ေရွးထံုးတမ္းစဥ္လာ ႐ိုးရာမပ်က္ လက္ခ်ည္ပြဲကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ မိမိတို႔႐ိုးရာကို ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္လွ်က္ ရွိပါသည္။ လက္ခ်ည္ပြဲကို ပိုးကရင္စကားျဖင့္ (ခိုင္စူးပလူးလာ)ဟု ေခၚ တြင္ၾက သည္။ ျမန္မာစကားျဖင့္ (လက္ခ်ည္လိပ္ျပာေခၚ ျခင္း)ဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ဤသို႔ လက္ခ်ည္ျခင္း အားျဖင့္ ကိုယ္ကာယသန္မာထြားႀကိဳင္းေစ၍ က်န္းမာေစျခင္း၊ လူခ်စ္လူခင္ မိတ္သဟာယ ေပါမ်ားျခင္း၊ ဥာဏ္ပညာထူးခြ်န္ျခင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာ ေပါမ်ားျခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ ကင္းေ၀းေစသည္ဟု ေရွးဓေလ့အ တိုင္း ယံုၾကည္ၾကပါသည္။

မ်က္ေမွာက္ကာလယခုမ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ စစ္မွန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရး စိတ္ဓါတ္ရွိေသာ က ရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ အေမြအ ႏွစ္မ်ားကို ျမတ္ႏိုး၍ ေလးစားစြာ ထိန္းသိမ္းတတ္ေသာ ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားက ညီညႊတ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးကို အေျခခံၿပီး ကရင္ လူမ်ဳိးမ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသ အႏွံ႔ အျပားတြင္ ႏွစ္စဥ္ ၀ါေခါင္လတြင္ လက္ခ်ည္ပြဲကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပၾကပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းတြင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ဧရာ၀တီတိုင္း(ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚ) စေသာ ကရင္ လူမ်ဳိးအမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ေဒသတြင္ က်င္းပေလ့ရွိၾကပါသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဟံသာ၀တီအ၀ိုင္း အနီး၊ ကရင္ဘိုကေလးေက်ာင္းတိုက္တြင္ ႏွစ္စဥ္ က်င္းပၾကပါသည္။

ထို႔အျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွ (OKRSO)အဖြဲ႔မွ ဦးေဆာင္၍ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္လည္းေကာင္း၊ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ကရင္ လူမ်ဳိးအမ်ားစုေနထိုင္ေသာ (ကန္ခ်နဘူရီ)ခ႐ိုင္တြင္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္စဥ္ စည္ ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ ႐ိုးရာမပ်က္ က်င္းပေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ကရင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ အမ်ဳိးသားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈစသည္ အေတြးအေခၚ အယူအ ဆမ်ား မည္သို႔ပင္ကြဲေစ ကာမူ အားလံုးေသာ ကရင္အမ်ဳိးသားအေရးသည္ ကရင္လူမ်ဳိးအတြက္သာ အ ဓိက အစစ္အမွန္ျဖစ္ၿပီး ကရင္စကားသည္ ဒို႔စကား၊ ကရင္စာေပသည္ ဒို႔စာေပ၊ ကရင္သုခုမအႏုပညာ သည္ ဒို႔ပညာ၊ ကရင္႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းသည္ ဒို႔႐ိုးရာ ဓေလ့ထံုးတမ္းဆိုေသာ ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ အညီ၊ သံဓိဌာန္ျပဳၾကရင္း လက္ခ်ည္ပြဲေတာ္ အခမ္းအနားသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ တိုင္းရင္းသား မိတ္ေဆြသားခ်င္းမ်ားကို ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ဖိတ္ေခၚလွ်က္ သာယာလွပေသာ အနာဂတ္ခရီးပန္းတိုင္သို႔ ညီညႊတ္စြာ လက္တြဲေလွ်ာက္ၾကပါစို႔။

KIC (Karen Information Center)