ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အေရာင္မဆုိးၾကေစခ်င္

25.10.2013

တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား၏ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို အစခ်ီသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ မေကာက္ေကြ႕ေသးေသာ္လည္း အသြားေႏွးသလို၊ လမ္းလြဲမလို ျဖစ္ေန သည္။ သာဓကျပရေသာ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ KNU ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မန္းဂ်ိန္းထြန္းေအာင္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဖရန္႔စစ္အာျမတုိ႔သည္ အင္းစိန္တုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေနသည့္ ၁၉၄၉ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ (၄)ရက္ေန႔က ရန္ကုန္သို႔ တက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထုိစဥ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အပစ္အခတ္မ်ား ရပ္စဲထားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ လုိလားၾကသူမ်ား က (ယခုကဲ့သုိ႔ပင္) ဖဆပလ အစုိးရႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔အား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေထာက္ခံႀကဳိဆုိၾကေလသည္။

ထိုႏွစ္ ဧၿပီလ (၅)ရက္ေန႔အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ ငါးခ်က္ကုိ အစုိးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း၊ ဦးဧေမာင္ ႏွင့္ ဆာဘဦးတုိ႔က လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾကၿပီး KNU ဘက္မွ ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ မန္းဂ်ိန္းထြန္းေအာင္တုိ႔က လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾက သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အင္းစိန္သုိ႔ျပန္ေရာက္၍ ျပန္လည္ေျပာၾကရာတြင္ KNDO ေခါင္းေဆာင္ ေစာဟန္တာသာေမႊးႏွင့္ မန္းဘဇန္တုိ႔ က “ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္ (၅)ခ်က္ဟာ တကယ္ေတာ့ လက္နက္ခ်ခုိင္းတဲ့သေဘာမုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔လက္မခံႏုိင္ဘူး”ဟု ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ေစာဘဦးႀကီးက “ငါကေတာ့ KNU ဥကၠ႒အေနနဲ႔ လက္မွတ္ထုိးခဲ့ၿပီးၿပီး။ ဒါေပမယ့္ မင္းကုိ မတရားအ သင္း ေၾကျငာခံထားရတဲ့ KNDO ဥကၠ႒တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းပဲ ရန္ကုန္တက္ၿပီး ဖဆပလအစုိးရနဲ႔ ထပ္ေဆြးေႏြးကြာ”ဟု KNDO ဥကၠ႒ မန္းဘဇန္ကုိ KNU ဥကၠ႒ႀကီး ေစာဘဦးႀကီးက အႀကံေပးခဲ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ KNDO ဥကၠ႒ မန္းဘဇန္ ဦးေဆာင္၍ ေမ (၅)ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ကုိလာၿပီး ဖဆပလ အစုိးရအဖြဲ႕ႏွင့္ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကျပန္သည္။ ဖဆပလအဖြဲ႕ႏွင့္ မန္းဘဇန္တုိ႔ မေဆြးေႏြးခင္မွာ အိႏိၵယသံအမတ္ႀကီး မစၥတာေရာ့နဲ႔ မစၥစ္ဘေမာင္ခ်ိန္ (ေဒါက္တာစံစီဖုိးသမီး)တုိ႔က စည္း႐ုံးၾကသည္။ မစၥစ္ဘေမာင္ခ်ိန္က “မန္းဘဇန္ မင္းစဥ္းစားကြာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လက္နက္ေတြအပ္ ၿပီးရင္ ကရင္ျပည္နယ္အေရးကုိ ဆက္လုပ္ေပါ့။”လုိ႔ စည္း႐ုံးသည့္အတြက္ မန္းဘဇန္က “ခင္ဗ်ားကုိ ကရင္အခ်င္းခ်င္းမုိ႔ က်ေနာ္ တစ္ခုေျပာမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကရင္ျပည္နယ္ကုိ သူတုိ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္ရဖုိ႔က လက္နက္ကုိင္ တုိက္ပြဲမွတပါး အျခားမရွိေတာ့ဘူး”ဟု ေျပာသည့္အတြက္ KNDO ဥကၠ႒ မန္းဘဇန္ ထပ္မံ ေဆြးေႏြးမည့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ေဆြး ေႏြးပြဲ ပ်က္သြားရေလသည္။

သုိ႔ျဖစ္၍ KNU ဥကၠ႒ေစာဘဦးႀကီး လက္မွတ္ေရးထုိး သေဘာတူထားေသာ အင္းစိန္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္ကုိ KNDO ေခါင္းေဆာင္မ်ား လက္မခံေသာေၾကာင့္ ၁၉၄၉၊ ဧၿပီ (၈)ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ဖဆပလ အစုိးရထံ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအျဖစ္ (၁)ေလာ ေလာဆယ္ အေျခအေနတြင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားရန္ (၂)ဖဆပလအစုိးရႏွင့္ KNU ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲကုိ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ မြန္ စေသာ တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ပါဝင္ေသာ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ရပ္ အျဖစ္ က်င္းပသြားရန္ဟု အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိရာ ဖဆပလအစုိးရက အေၾကာင္းျပန္ၾကားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယာယီ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားေသာ အင္းစိန္တစ္ဝုိက္ တုိက္ပြဲမ်ား ျပန္လည္ စတင္သည့္အတြက္ ျပည္သူမ်ား ေျမဇာပင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ယင္းသုိ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခါးသီးခံခဲ့ရၿပီး ယခုအခါ ျပည္သူအမ်ား ေတာင္းတေနၾကေသာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ႏုိင္ ေရးသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာေၾကာင့္ လာမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒကုိ ျပည္သူ႕ဆႏၵ အစစ္အမွန္ျဖင့္ ေရးဆြဲသြားကာ “မူ ႏွင့္ လူ” တစ္သားတည္း ျဖစ္မည္ဆုိပါက ျပည္သူမ်ားက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီဟု ဆိုႏုိင္မည္ျဖစ္ သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိသည္မွာ (အေျခခံဥပေဒကုိ ျပင္သည္ျဖစ္ေစ အသစ္ေရးဆြဲသည္ျဖစ္ေစ) ဒီမုိက ေရစီသေဘာအရ ျပည္သူမ်ား ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ တစ္ပါတီ တစ္အာဏာ စနစ္ဆုိးကာလကဲ့သုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အေရာင္ မဆုိးၾကရန္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားအား သင္ခန္းစာယူသြားၾကပါရန္ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လုိက္ရပါသည္။

KIC (Karen Information Center)